De lente is al een poosje in ons land. Wij hebben ook al van het mooie weer kunnen genieten en de eerste regen is ook al gevallen na een periode van droogte.
Ik kan zo genieten van deze periode, alles wat verstopt zat onder de grond of in de bomen en stuiken loopt weer uit. Bloemen, blaadjes en de beestjes die weer terug komen. De explosieve kracht waar mee alles in een record tijd groeit. Zo ook mijn bloesemboom, het begint met kleine groene puntjes en daarna gaat het erg snel. Ook is het weer snel voor bij. En bij een beetje harde wind lijkt het wel of het sneeuwt in mijn tuin. En daarna nemen de blaadjes het over.
En dan de roering die plaats vind in de boom de discussies die daar plaats vinden. Tientallen mussen kibbelen in de boom, vliegen er in en er uit. Altijd bezig met het verzamelen van nest materiaal en voedsel. En als je een beetje studie naar deze beestjes doet zie je dat het net een echt leger is met verschillende rangen en standen, en ze zijn nooit alleen.
Dan wil ik het met nog een beestje uit mijn tuin hebben:
De “knuffel”bij (Metselbij) geweldige beestjes met een totaal verkeerde benaming en hoe wij daar op reageren. Wij denken bijen en dat moet niet die prikken alleen maar! Wij hebben er een beetje angst voor en dat is niet terecht. Ik beging expres “knuffel” bij te noemen, omdat deze beestjes niet prikken en erg nieuwsgierig zijn, en altijd even bij je komen kijken en onze warme op te nemen (knuffelen). Ook hebben de metsel bijen de zelfde route die ze afleggen.
Dus een onterechte angst voor deze beestjes!
Is het zo ook niet met uitvaart?
Hebben wij geen onterechte angst voor de “Dood”?
Ik denk het wel dat wij dat hebben. En het een onderwerp is dat wij steeds vooruit schuiven omdat wij het eng vinden Doodeng. Er zijn veel woorden die naar de dood verwijzen en ook de angst die daar uit spreekt en dit is onterecht. Door er goed naar te kijken en over te praten komt de dood wel dichter bij en dan kan je het bijna omarmen en knuffelen zou ik niet zeggen maar je gaat zien dat deze moeilijke periode ook een hele warme periode kan zijn waarin nieuwe levenskracht kan ontstaan.
Nu het woord “levenskracht” is gevallen zien wij dat terug in de lente, Pasen en in de kunst van het Leven. De kracht om door te gaan en ons aan te passen aan de situatie. Nu de vraag gaan wij aanpassen of nemen wij zelf de regie en gaan wij in gesprek:
Over feiten, fabels rondom dit onderwerp. Niet om de dood “knuffel ”baar te maken, maar wel luchtiger en draagbaar.